ارزخ

«لغت نامه دهخدا»

[اَ زَ] (اِ) ظاهراً صورتی از ارزه کاه گل است : و هروقتی که آن صومعه را عمارت کردندی زمین او را ارزخ کردندی و زیر آن تخت را ارزخ کردندی. (اسرارالتوحید ص 291).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر