ارستوار

«لغت نامه دهخدا»

[ ] (اِخ) صواب آنست که بتن خویش حرکت کنیم هم از گرگان با غلامان سرائی و لشکر گزیده تر بر راه سمنگان که میان اسپراین(1) و ارستوار بیرون شود و به نسا تاختنی آوریم هرچه قویتر. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 480). و در بیهقی چ فیاض «استوا» آمده است (ص 473).
(1) - در نسخهء چ فیاض: اسفراین.