ارسنگ

«لغت نامه دهخدا»

[اَ سَ] (اِخ) محرّف ارثنگ. ارژنگ. (برهان) (جهانگیری). نگارخانهء مانی. (جهانگیری). و در جهانگیری این بیت شاهد آمده :
همی تافت از پرنیان روی خوبش
نگاریست گوئی پر ارسنگ مانی.فرخی.
و در دیوان چ عبدالرسولی «ارتنگ» است.