ارسی

«لغت نامه دهخدا»

[اَ سا] (ع ن تف) نعت تفضیلی از رَسو. استوارتر. ثابت تر.
- امثال: ارسی من رصاصه؛ الرسو الثبوت یریدون به الثقل. (مجمع الامثال).