ارط

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (ع مص) بیرون آوردن زمین درخت ارطی را. (آنندراج) (شمس اللغات) (کنزاللغات). || دباغت دادن پوست. (آنندراج) دباغت کردن پوست. (شمس اللغات). دباغت کردن بپوست درخت ارطی. (کنزاللغات). || شتر را ارطی خوردن دادن. (شمس اللغات) (آنندراج). شتر را ارطی بخورد دادن. (کنزاللغات).