ارطامس

«لغت نامه دهخدا»

[اَ مِ] (اِخ) ارتمیس. یکی از پادشاهان یونان که صورت وی بر طین مختوم و خاتم الملک و خواتیم الملک نقش شده بود. رجوع ببرهان قاطع ذیل گل مختوم شود. || ارتمیز(1). نام ملکهء هالیکارناس است که در حملهء خشیارشا بیونان بر ضد یونانیان شرکت و در سالامین حرب کرد (480 ق. م.). || ارتمیز دوم، ملکهء هالیکارناس در کاری. وی برای شوهر خود آرامگاه مُزُل را بنا کرد و آن یکی از عجایب سبعهء عالم است. (353 ق. م.). و نام مُزُلِه که در زبانهای اروپائی بمقابر عالیه اطلاق میگردد از اسم همین آرامگاه اتخاذ شده است. و رجوع به ارطامیس شود.
(1) - Artemise.