ارطریاس

«لغت نامه دهخدا»

[اِ رِطْ] (اِخ)(1) شهری در اوبِه که ایرانیان در نخستین جنگ مادی (جنگهای ایران و یونان) آنرا خراب کردند. (490 ق. م.).
(1) - Eretrie.