ارطه

«لغت نامه دهخدا»

[اَ طَ] (اِخ) قلعه ای است به اندلس. (منتهی الارب). دژی است در اندلس. (آنندراج). ارطه اللیث، حصنی است از اعمال ریه به اندلس. (معجم البلدان).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر