ارغوریطیس

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (معرب، اِ)(1) المینیون، یعمل بالبلاد التی یقال لها اسبانیا من حجر یخلط بالرمل الذی یقال له ارغوریطیس. (ابن البیطار ذیل شرح کلمهء زنجفر).
(1) - Argyritis.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر