«لغت نامه دهخدا»
[اَ قَ] (ع ص، اِ) پیسه. (منتهی الارب). سیاه و سفید. آنکه نقطه های سپید و سیاه دارد. سیاه با خالهای سپید. آنچه بر او نقشهای سیاه سپید باشد. هر سیاهی که در آن نقطه های سپید باشد. || سیاه خجک سپیدی آمیخته. مؤنث: رَقْطاء. (منتهی الارب). گل باقلی. || پلنگ. (بحر الجواهر). پلنگ پیسه. (منتهی الارب). || مار. مار بنقطه ها. || اسب که نقطه های خرد دارد. (مهذب الاسماء)، مخالف باقی رنگ وی. ارقش. || یوز پیسه. (منتهی الارب).