«لغت نامه دهخدا»
[اِ] (ع مص) پناه گرفتن به. (منتهی الارب). پناه بردن: ارکی الیه. || پناه بکسی دادن. (تاج المصادر بیهقی). زنهار دادن. || مهلت دادن. (منتهی الارب). || گناه نهادن. گناه بر کسی نهادن. (تاج المصادر بیهقی): ارکی علیه؛ گناه نهاد بر وی و بد گفت. (منتهی الارب). || ارکاء جند؛ ساخته و آماده کردن لشکر. (منتهی الارب). مهیا کردن لشکر: ارکی لهم جنداً. || تأخیر و درنگ کردن در کاری: ارکنی الی کذا. (منتهی الارب).