ارماح

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (ع اِ) جِ رُمح. نیزه ها : بصواعق بوارق صفاح و لوامع شوارع ارماح(1) او را در کورهء دمار و تنور بوار می سوزانید. (ترجمهء تاریخ یمینی نسخهء خطی).
(1) - در نسخهء چاپی (ص 285): رِماح.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر