ارمزد

«لغت نامه دهخدا»

[اُ مُ] (اِخ) ارمز. هرمز. هرمزد. اورمزد. اهورمزدا. || مشتری. برجیس :
قوس و حوتست و طائر و ارمزد
جدی و دلو از زحل بجوید مزد.سنائی.
|| (اِ) روز اول از هر ماه شمسی. (برهان) (غیاث) :
روز ارمزد است شاها شاد زی
بر کت شاهی نشین و باده خور.
بوشکور بلخی.
یکی کودک آمدْش ارمزدروز
بنیک اختر و فال گیتی فروز.فردوسی.