«لغت نامه دهخدا»
[اُ نَ] (ع اِ) پنیر تر. (مهذب الاسماء). پنیر دلمه. || شراب. || دانه ای که شیر را پنیر می گرداند. || جایگاه حربا بر درخت چون برخیزد. (مهذب الاسماء). ارنه الحرباء؛ جائی از درخت که حربا بر آن بایستد. آشیان حربا که از چوب باشد. ج، اُرن. (مهذب الاسماء).