ارومش

«لغت نامه دهخدا»

[] (اِ) تأویل این خبر آن باشد که حسنات بر اعواض کنند یعنی اعواض آلام او (ظالم) بردارند و بمظلوم دهند، چه بادلهء عقل درست شده است که بعمل کسی دیگری را ثواب ندهند و نیز بادلهء شرع از قرآن و اخبار مقطوع علیها، لابد این خبر را تأویل باید و تأویل این است که گفته شد چه عوض بمثابهء ارومش جنایات است و قِیَم متلفات. (تفسیر ابوالفتوح رازی چ1 ج4 ص 489). ظاهراً این کلمه در عبارت فوق تحریف اُروش است، جمع ارش به معنی دیه و دیهء جراحت. (یادداشت لغتنامه).