اریاح

«لغت نامه دهخدا»

[اَرْ] (ع اِ) جِ ریح. (منتهی الارب) (دهار). بادها :
ذکر آن اریاح سرد زمهریر
اندر آن ایام و ازمان عسیر.مولوی.