اریتر

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (اِخ)(1) اریترا. یکی از شهرهای ینیائی (یونان قدیم)، که در خشکی بناشده بود. اهالی خیوس و اِریتر بیک زبان تکلم می کردند. (ایران باستان ص 287 از هردوت). و رجوع به ایران باستان ص 839، 841 و 843 و 1806 شود. و در شهر مزبور معبدی بزرگ برای هرکولس بناکرده بودند. (لغت نامهء تمدن قدیم).
(1) - Erythres.