اریده اس

«لغت نامه دهخدا»

[اَرْ ری دَ اُ] (اِخ)(1) سردار یونانی که پس از اسکندر هلّس پونت بدو رسید و دیودور و آریّان اریده (فیلیپ برادر اسکندر) را با او ظاهراً التباس کرده اند. (ایران باستان ص 1994).
(1) - Arrhidaeus.