اریستمن

«لغت نامه دهخدا»

[اَ تُ مِ] (اِخ)(1) آریستومن. رئیس مردم مِسه نا بود که با اهالی اسپارت جنگی سخت کرد (685 ق . م.) و مدت یازده سال برفراز کوه «ایرا» در قلعه ای بهمین نام بسر برد و عاقبت آنگاه که اسپارت برمسه نا تسلط یافت ناچار بتسلیم شد و به آرکادیا رفت و از آنجا نیز بجزیرهء رُدِس تبعید شد و بدانجا درگذشت. (در حدود سال 671 ق . م.) (لغت نامهء تمدن قدیم).
(1) - Aristomene.