ازداجه

«لغت نامه دهخدا»

[اَ جَ] (اِخ) بطنی از بطون برانس از برابره در مغرب اوسط ناحیهء وهران و ایشان را وزداجه هم گویند، و آنها بسیار بودند و در فتنه ها و جنگ ها دست داشتند و آنگاه که ناصرمغرب را به یعلی بن محمد الیغرنی داد وی بازداجه رفت و ایشان را در جبل کیدره محصور کرد و غالب شد و جمع ایشان بپراکند و این واقعه به سال 343 ه . ق. بود، و او سپس به وهران شد و آنجا را نیز بعنف بستد و آتش زد و آن ناحیت را به اندلس ملحق ساخت. از جمله مردم ازداجه، حزرون بن محمد از بزرگان اصحاب منصوربن ابی عامر و پسر وی مظفر است. (ضمیمهء معجم البلدان).