«لغت نامه دهخدا»
[اَ عَ] (ع ص) تنک موی. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). اندک موی. اندک موی تن. (مهذب الاسماء). مؤنث: زَعْراء. ج، زُعر. (منتهی الارب). || مرغی که پر ندارد. (مهذب الاسماء). || موی تنک و پریشان. || جای کم علف. (منتهی الارب). زمین اندک گیاه.