ازمان

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (ع اِ) جِ زَمَن. (منتهی الارب). جِ زمان. (دهار). روزگارها. وقتها. (غیاث). اوقات قلیل یا کثیر. (منتهی الارب) :
ذکر آن اریاح سرد زمهریر
اندر آن ایام و ازمان عسیر.مولوی.
|| اجزاء ساعات معوجه.
- ازمان اربعه؛ ربیع و صیف و خریف و شتاء.