اساری

«لغت نامه دهخدا»

[اُ را] (ع ص، اِ) جِ اسیر. (منتهی الارب) (غیاث). ججِ اسیر. (مهذب الاسماء) : و ان یأتوکم اساری تفادوهم و هو مُحرّمٌ علیکم اخراجهم. (قرآن 2/85).