اساک

«لغت نامه دهخدا»

[اَسْ سا] (اِخ) شهری در ایالت استائوئن(1) که آتشکدهء مهمی بدانجا بود و ارشک مؤسس سلسلهء اشکانی در حضور آن بتخت شاهنشاهی نشست و هوفمان حدس زده است که آن آتشکده نسبتی با آذر برزین مهر دارد. (ایران در زمان ساسانیان ترجمهء یاسمی ص 107). بعضی این شهر را قبل از تسخیر شهر صددروازه یا بنای دارا پایتخت اشکانیان میدانند و آنرا با قوچان یا بجنورد مطابقت میدهند. (ایران باستان ص 2642).
(1) - Astaouene.