استانه

«لغت نامه دهخدا»

[اَ نَ / نِ] (اِ) به معنی استان است که جای خواب و آرامگاه باشد. (برهان) (جهانگیری) :
گوئی از توبه بسازم خانه ای
در زمستان باشدم استانه ای. مولوی.
|| عتبه. جناب. آستانه :
پشت خم داد و نهاد از قبل خدمت و عذر
روی افروخته از شرم بر استانهء در.سنائی.
یارت ای بت صدر دارد زآن عزیز است و تو زآن
در لگدکوب همه خلقی که در استانه ای.
سنائی.