استاییدن

«لغت نامه دهخدا»

[اِ دَ] (مص) استادن. ایستادن :
اسب چه طاقت تو دارد زین بر کُه نه
تخت چه درخور تو باشد بر چرخ استای.
رضی نیشابوری.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر