استبغاء

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع مص) جستن: استبغیته؛ جستم او را. (از منتهی الارب). || اعانت خواستن. || مطلوب خواستن از کسی. || بر طلب داشتن کسی را. (منتهی الارب).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر