آهوچشم

«لغت نامه دهخدا»

[چَ / چِ] (ص مرکب) آنکه چشمی چون آهو دارد :
بزن ای ترک آهوچشم، آهو از سر تیری(1)
که باغ و راغ و کوه و دشت پرماهست و پرشِعْری.
منوچهری.
(1) - ن ل: اهوازی نهرتیری.