استحکامات

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع اِ)(1) جِ استحکام. ابنیه ای از قبیل قلعه ها و برج ها که برای دفاع از شهر یا قصبه بنا کنند: استحکامات داخلیه(2). استحکامات خارجیه(3).
(1) - Les fortifications. Les places
fortes.
(2) - Les fs. internes.
(3) - Les fs. externes.