استدرار

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع مص) بسیاری شیر: استدر اللبن؛ کثر. (قطر المحیط). || طلب شیر کردن. شیر خواستن. (منتهی الارب). || آوردن شیر از پستان. بیرون آوردن شیر از پستان. (تاج المصادر بیهقی). || بیرون آوردن باران از ابر. (تاج المصادر بیهقی). آوردن باران از ابر. (زوزنی). || بیرون آوردن تک از ستور. (تاج المصادر بیهقی). آوردن تک از ستور. (زوزنی). || استدرار معزی؛ خواهش نر کردن آن. (منتهی الارب). نَر جستن بُزِ ماده. گُشن خواستن ماده بز.