استذکار

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع مص) اذّکار. تذکر. تَذکیر. ذِکری. یاد گرفتن خواستن. (زوزنی). || یاد گرفتن. || درس گفتن. || نگاه داشتن. (منتهی الارب). || استذکار کسی یا چیزی؛ یاد گرفتن. || اِرتمام.