«لغت نامه دهخدا»
[اِ تِ] (ع مص) برداشتن. || برداشتن خواستن. (منتهی الارب). طلب برداشتن کردن. || استرفاع خوان؛ سپری شدن آنچه بر خوان بود و وقت برداشتن آن رسیدن. (منتهی الارب).