استرلا

«لغت نامه دهخدا»

[اِ رِلْ لا] (اِخ)(1) (سرادا...) (سلسلهء ستاره) بلندترین سلسلهء جبال پرتقال که از سمت شمال شرقی با کوه مزاس که یکی از شعب سلسلهء گاته در اسپانیا میباشد مربوطست و بسوی جنوب غربی امتداد مییابد. مرتفعترین قله اش کوه کنتاروو لگادو است که 1993 گز ارتفاع دارد و در اکثر فصول سال از برف مستور است. آبهائی که از این سلسله جریان پیدا میکند بسه حوزه تقسیم میگردد: از جهت شمال بوسیلهء نهر کوا به رودخانهء دورو، و از جانب جنوب بتوسط نهر ززره به رودخانهء تاج، و از سوی مشرق هم به رودخانهء موندگو میریزد. || کوهی است در برزیل که گرداگرد خلیج ریودژانیرو را فراگرفته است.
(1) - Estrella (Serrada).