استعاذه

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ ذَ] (ع مص) استعاذت. پناه گرفتن. (منتهی الارب) (غیاث). اندخسیدن. پناه جستن. پناه بردن به. التجاء. || (اصطلاح تجوید) کلمهء اعوذ بالله من الشیطان الرجیم گفتن.
-استعاذه کردن؛ اعتصام به. ملتجی شدن. پناه بردن به.