«لغت نامه دهخدا»
[اِ تِ] (ع مص) تأخیر در دوشیدن. یقال: استعتموا نعمکم حتی تفیق؛ ای اخروا حلبها حتی یجتمع لبنها. (منتهی الارب). || در شبانگاه دوشیده شدن ناقه.
