«لغت نامه دهخدا»
[اِ تِ] (ع مص) خائن شمردن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). خائن شمردن کسی را. (از منتهی الارب). || گمان غش کردن. || خیانت خواستن. || خیانت کردن. (منتهی الارب). || خائن و ناراست شدن.