استغلاب

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع مص) مؤلف فرهنگ آنندراج کلمه را عربی و بمعنی بالیدن نهال آورده(1) و به این معنی در قوامیس نیافتیم. صاحب تاج العروس گوید: استغلب علیه الضحکُ؛ اشتدّ، کاستغرب و غلبه علی نفسه اذا اکرهه. || (اِخ) سنه الاستغلاب؛ نام سال هفتم از هجرت.
(1) - رجوع به استغیال شود.