استغنی

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (از ع، مص) ممالهء استغناء :
گل زرد و گل دورو گل سرخ و گل نسرین
ز درد و داغ دادستند ما را خط استغنی.
منوچهری.