استفان

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (اِخ)(1) یکی از قیاصرهء قسطنطنیه. وی در سال 919 م. از طرف پدر خود رمان اول با دو برادر خویش کریستف و قسطنطین به حکمرانی مشترک منصوب شده و سلطنت او تا 945 م. ادامه داشت و در این تاریخ نفی بلد شد.
(1) - Stephane.