«لغت نامه دهخدا»
[اِ تِ] (ع مص) تنها واشدن بچیزی. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). تنها شدن به امری. تنها کردن کاری را. (منتهی الارب). انفراد به امری. || تنهائی خواستن. || تنها برآوردن کسی را از میان یاران خود. || تنها گذاشتن. (منتهی الارب).