استقیلا

«لغت نامه دهخدا»

[اُ تُ] (اِخ) پهلوانی تورانی در لشکر افراسیاب. (برهان) (سروری) (مؤید الفضلاء) :
چو او بازگشت استقیلا چو گرد
بیامد که با شاه جوید نبرد.فردوسی.