استکثار

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع مص) چیزی را بسیار خواستن. (زوزنی). زیاده طلبی. بسیار کردن خواستن. بسیار خواستن. (تاج المصادر بیهقی) (غیاث). افزونی خواستن. استمجاد :
همچنان کاین شاهزاده شکر شاه
کرد زاستکبار و زاستکثار جاه.مولوی.
- استکثار کردن؛ بسیار خواستن. زیاده طلبی.
|| آب بسیار خواستن. (منتهی الارب). || بسیار گرفتن. || بسیار آمدن. (زوزنی). چیزی را بسیار آمدن. (تاج المصادر بیهقی). بسیار آمدن چیزی را. (منتهی الارب). بسیار انگاشتن. بسیار یافتن خبر. بسیار شمردن. || بسیارمال شدن. (منتهی الارب).