«لغت نامه دهخدا»
[اِ تِ] (ع مص) نمکین و شیرین آمدن چیزی را. (تاج المصادر بیهقی). نمکین و نیکو شمردن. نمکین آمدن و شیرین آمدن. (زوزنی). || ملیح شمردن کسی را. (منتهی الارب): ویس کلمه ایست که در محل رأفت و استملاح کودکان مستعمل شود. (منتهی الارب). کلمه تستعمل فی موضع رأفه و استملاح للصبی. (قطر المحیط).