استوای فلکی

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ یِ فَ لَ] (اِخ)(1) دایرهء عظیمهء فلک، عمود بر مدار قطبین.
(1) - equateur celeste.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر