«لغت نامه دهخدا»
[اِ] (ع مص) استئداء. یاری خواستن. (تاج المصادر بیهقی). یاری و نصرت خواستن از. استعداء. (زوزنی). || مال بستدن بمصادره. (تاج المصادر بیهقی). گرفتن مال از کسی. || استودی فلانٌ بحقی؛ گروید حقّ مرا؛ ای اقرّ به و عرفه. (تاج العروس).