استیکس

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (اِخ)(1) نام شطی اساطیری که هفت بار گرد دوزخ میگردد. ژوپیتر و خدایان دیگر بدین شط سوگند یاد میکردند و درین صورت قسم آنان نقض نمیشد. آب آن اشخاص را روئین تن میکرد. طِتیس، مادر اخیلوس، پاشنهء فرزند خود را گرفته و در آن آب غسل داد و بهمین مناسبت همهء اعضای او جز پاشنهء پای وی، از تیر و سنان مصون بود.
(1) Styx.