آینه گر

«لغت نامه دهخدا»

[یِ نَ / نِ گَ] (ص مرکب) سازندهء آینه :
شاگردی عبارت و خط تو کرده اند
هم صبح آینه گر و هم شام مشک سای.
کمال اسماعیل.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر