«لغت نامه دهخدا»
[یَ تُلْ لاه] (ع اِ مرکب) نشانه و حجت خدای. || (اِخ) لقبی که آزادیخواهان بهر یک از دو سید جلیل، سیدعبدالله مجتهد بهبهانی و سیدمحمد مجتهد طباطبائی دادند و نیز مرحوم حاج میرزاحسین، حاج میرزاخلیل مجتهد، آخوند ملاکاظم خراسانی مجتهد و شیخ عبدالله مازندرانی مجتهد را گاهی باین لقب میخواندند.