اسدالله

«لغت نامه دهخدا»

[اَ سَ دُلْ لاه] (ع اِ مرکب) شیر خدا. || (اِخ) لقب حمزه بن عبدالمطلب عمّ رسول (ص). (امتاع الاسماع ص 154). || لقب علی بن ابیطالب علیه السلام :
من خاک خاک او که ز تبریز کوفه ساخت
خاکی است کاندرو اسدالله کند کنام.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 303).
اسدالله عجم خواند علیش
که علی بود ز اقران اسد.خاقانی.
جهان مجد و معالی جمال آل علی
کریم دین محمد علی بن احمد
نتیجهء اسدالله که فر طلعت او
چو آفتاب که طالع شود ز برج اسد.سوزنی.
علی نعیم و علی نعمت و علی منعم
علی بود اسدالله قاتل الکفار.
(منسوب به حافظ).