اسفانبر

«لغت نامه دهخدا»

[اَ فامْ بَ / اَ نِ بَ] (اِخ) اَسبانبر. اَسپانبر. اسفابور. شهری است که انوشیروان بناکرده و طاق کسری در آنجاست. (برهان قاطع). یکی از هفت شهر مدائن کسری در عراق و اصل آن اسبابور بود پس معرب کردند و اسبانبر گفتند. (معجم البلدان) (مرآت البلدان ج1 ص38). رجوع به اسپانبر شود.